Kliknij tutaj --> 🏉 plastry na niegojące się rany

Jak przebiega proces gojenia się rany; Czym różni się ziarnowanie rany od rychłozrostu; Czym spowodowane są komplikacje w gojeniu i jak można przyśpieszyć ten proces; Jak właściwie zadbać o ranę. Zobacz także nasz artykuł: Problemy skórne. Jak przebiega gojenie się rany i co przyspiesza gojenie się ran? Autor: Piotr Brzózka. Opatrunki na rany stanowią bardzo szeroką paletę produktów. Wymienić można zwykłe plastry na rany, skaleczenia i zadrapania, opatrunki hydrożelowe, opatrunki koloidowe, opatrunki na rany poperacyjne, a do tego opatrunek na oparzenia i owrzodzenie alginianowy oraz hydrowłóknisty, czy opatrunek żelowy na stłuczenia. Kup Plastry na Rany w Plastry, przylepce, taśmy opatrunkowe - Najwięcej ofert w jednym miejscu. Radość zakupów i 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji. Kup Teraz! Infekcja. Najczęstsza przyczyna będąca jednocześnie powodem przedłużania gojenia się rany. Zakłada się, że wszystkie rany pooperacyjne są zanieczyszczone, ale do infekcji dochodzi po przekroczeniu krytycznej liczby patogenów. Działanie bakterii polega na przedłużaniu fazy zapalnej gojenia, a ich destrukcja przez układ Suchość w nosie to częsta przypadłość, która może pojawić się u osób w każdym wieku. Towarzyszy jej wiele objawów, w tym powstające rany i strupki w nosie. Suchy nos wpływa na obniżenie jakości życia pacjentów, utrudniając sen, pracę, naukę oraz codzienne funkcjonowanie. Site De Rencontre Canada Gratuit Non Payant. Jednym z problemów w cukrzycy jest utrudnione gojenie się ran, które z czasem może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak stopa cukrzycowa. Gojenie się ran w cukrzycy jest utrudnione poprzez powikłania charakterystyczne dla tej choroby, obejmujące uszkodzenia układu krążenia, układu nerwowego oraz metabolizmu komórkowego. Cukrzyca to przewlekła choroba, w której organizm nie potrafi prawidłowo metabolizować glukozy. Co robić, aby uniknąć ran i wspomóc proces gojenia? spis treści 1. Przyczyny trudnego gojenia się ran w cukrzycy 2. Jak postępować z raną w cukrzycy? 3. Rany stóp w cukrzycy 4. Jak zapobiegać ranom w cukrzycy? rozwiń 1. Przyczyny trudnego gojenia się ran w cukrzycy Cukrzyca z czasem prowadzi do rozwoju szeregu powikłań cukrzycy, które powodują gorsze gojenie się ran. Zaliczają się do nich powikłania cukrzycy takie jak: Zobacz film: "Co powienien wiedzieć chory na cukrzycę?" Zaburzenia krążenia krwi – u chorych na cukrzycę szybciej tworzą się blaszki miażdżycowe w tętnicach, które spowalniają przepływ krwi. Gorsze krążenie sprawia, że do tkanek dostaje się mniej tlenu oraz czynników przyspieszających gojenie ran. Zniszczenie nerwów - cukrzyca prowadzi do neuropatii, czyli uszkodzenia nerwów, które objawia się m. in. drętwieniem palców. Upośledzenie czucia w stopach sprawia, że chorzy nie odczuwają obcierania butów, w związku z czym łatwiej dochodzi u nich do powstawania odcisków. Odciski natomiast wywierają zwiększone ciśnienie na głębiej położone tkanki, które prowadzi do wytwarzania się pęcherzy wypełnionych krwią. W dalszym etapie pęcherz przekształca się w otwartą ranę. Zaburzenia układu odpornościowego – aby rana mogła się zagoić, organizm musi usunąć martwe i zniszczone tkanki, by na ich miejscu wytworzyły się nowe komórki. Jest to zadanie układu odpornościowego. Problem w tym, że komórki odpornościowe nie funkcjonują poprawnie, gdy poziom cukru we krwi jest za wysoki. Wynika to z zaburzonej produkcji hormonów i enzymów przez system immunologiczny. Drugą przyczyną może być zmiana zawartości wody w komórkach – wysokie stężenie cukru powoduje nadmierne wydzielanie wody przez część komórek i jej wchłanianie przez inne tkanki. Brak równowagi wodnej może wpływać niekorzystnie na proces gojenia się ran. Infekcje – źle kontrolowana cukrzyca szczególnie sprzyja rozwojowi zakażenia w ranie. Wyleczenie zakażenia jest konieczne, aby rana mogła się zagoić. 2. Jak postępować z raną w cukrzycy? Niezależnie od wielkości rany, chory z cukrzycą powinien zastosować się do poniższych rad, aby wspomóc proces gojenia i uniknąć poważniejszych konsekwencji zakażenia: Jak najszybciej zaopatrzyć ranę – nawet małe skaleczenie może ulec zakażeniu, jeśli dojdzie do wzrostu bakterii w ranie. Oczyścić ranę – najpierw należy spłukać ranę pod bieżącą wodą, aby usunąć zabrudzenia. Nie należy stosować przy tym mydła, wody utlenionej ani jodyny, które mogą wywołać podrażnienia. Po oczyszczeniu wodą najlepiej posmarować ranę cienką warstwą maści z antybiotykiem, aby zapobiec zakażeniu i zabezpieczyć zranioną skórę sterylnym bandażem. Opatrunek trzeba zmieniać codziennie, używając mydła wokół rany. Codziennie należy też obserwować, czy nie rozwija się zakażenie. Zgłosić się do lekarza – lepiej jak najszybciej pokazać lekarzowi nawet niewielkie rany i podejrzane zaczerwienienia, zanim dojdzie do rozwoju poważnej infekcji. Unikać ucisku na ranie podczas gojenia – jeżeli rana znajduje się na podeszwie, częstym miejscu rozwoju otarć i pęcherzy u cukrzyków, należy jak najmniej stawać na zranionej stopie, aby zapewnić możliwie najlepsze warunki do gojenia. 3. Rany stóp w cukrzycy Stopy i kostki są szczególnie narażone na rozwój powikłań związanych z gojeniem się ran. Dynamika procesu gojenia poniżej kolana jest inna niż w pozostałych częściach ciała. Wynika to między innymi z większej podatności tych obszarów na obrzęki, które mogą utrudniać gojenie. Poza tym stopę cukrzycową dużo trudniej jest unieruchomić i nie używać jej, niż np. przedramienia. Czynnikami sprzyjającymi rozwojowi ran stóp u cukrzyków są wspomniane zaburzenia krążenia, a dodatkowo sucha skóra i uszkodzenie nerwów. Osłabione czucie w stopach cukrzycowych sprawia, że rany są później zauważane. Co więcej, wiele ludzi z cukrzycą ma także zaburzenia wzroku, jako powikłania cukrzycy. W związku z tym mogą nie poczuć, ani nie zauważyć małej rany dopóki nie rozwinie się w poważniejsze zakażenie. Poważna rana może prowadzić do groźniejszych konsekwencji, niż tylko ból i dyskomfort. Zniszczenie tkanek może być tak poważne, że jedyną możliwością terapeutyczną jest amputacja fragmentu kończyny. Dlatego tak ważne jest zapobieganie rozwojowi większych ran i niebagatelizowanie nawet najmniejszych uszkodzeń skóry. 4. Jak zapobiegać ranom w cukrzycy? Najlepszym sposobem uniknięcia powikłań związanych z ranami w cukrzycy, jest zapobieganie obrażeniom skóry. Aby zminimalizować ryzyko rozwoju rany należy: Codziennie oglądać stopy – poszukiwać odcisków, nagniotków, otarć i zaczerwienionych miejsc. W przypadku problemów ze wzrokiem należy poprosić drugą osobę o pomoc. Zwracać uwagę na skórę – przypatrywać się dokładnie wszelkim, nawet najmniejszym zmianom skórnym, jak zapalenia mieszków włosowych czy zaczerwienienia wokół paznokci. W przypadku zaobserwowania niepokojących zmian należy jak najszybciej udać się do lekarza. Nawilżać stopy – utrzymanie właściwego nawilżenia stóp pozwala na zachowanie elastyczności skóry i zapobiega wysuszeniu, które sprzyja powstawaniu podrażnień, skaleczeń, zadrapań i infekcji. Nie należy natomiast stosować balsamów nawilżających między palcami, gdyż może to prowadzić do rozwoju grzybicy. Nosić odpowiednie obuwie – buty powinny być dobrze dopasowane i wygodne, aby zapobiegać powstawaniu pęcherzy. Noszenie zakrytych butów zmniejsza ryzyko uszkodzeń palców. Codziennie sprawdzać buty – często zdarza się, że chorzy na cukrzycę chodzą cały dzień z kamykiem w bucie, nie zdając sobie z tego sprawy. Należy także sprawdzać, czy w butach nie ma żadnych ostrych krawędzi, mogących podrażnić stopy. Wybierać odpowiednie skarpetki – obecnie można kupić skarpetki, które odprowadzają wilgoć ze skóry. Dostępne są także specjalne skarpety bez szwów dla diabetyków. Codziennie myć stopy – po umyciu należy dokładnie wysuszyć stopy, łącznie z przestrzeniami między palcami. Utrzymywać paznokcie obcięte i czyste – wrastające paznokcie mogą być problemem i prowadzić do rozwoju infekcji i owrzodzeń. Kontrolować cukrzycę – właściwe leczenie cukrzycy ma kluczowe znaczenie – oznacza to utrzymywanie glikemii na właściwym poziomie, kontrolę ciśnienia tętniczego i poziomu cholesterolu, stosowanie się do zaleceń dietetycznych, dbanie o kondycję fizyczną, niepalenie tytoniu oraz odbywanie regularnych wizyt u lekarza. Najważniejsza jest profilaktyka powstawania ran, gdyż ich rozwój może spowodować szereg poważnych konsekwencji, z amputacją kończyny włącznie. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Strona główna Blog- porady, artykuły, wiadomości. Plastry zamiast szwów - plastry do zamykania ran (informacje, instrukcja, kiedy stosujemy)? Plastry zamiast szwów - plastry do zamykania ran (informacje, instrukcja, kiedy stosujemy)? 2018-10-04 10:24:00 Każdy człowiek już od najmłodszych lat zarówno podczas zabaw z rówieśnikami, zajęć w szkole, jazdy na rowerze, a także prac w gospodarstwie domowym czy też w czasie wykonywania pracy zawodowej, niejednokrotnie doznawał w swoim życiu nieszczęśliwych incydentów. Były to różnego rodzaju urazy, kontuzje, skaleczenia czy upadki. Odniesione obrażenia o większym lub mniejszym stopniu nasilenia stanowiły pewne zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka. Niektóre uszkodzenia ciała były tak drobne i nieszkodliwe, że wystarczało tylko przemycie wodą utlenioną i założenie zwykłego plastra samoprzylepnego. Jednakże częstokroć wiele z nich było na tyle poważnych, że wymagały udania się do poradni lub placówki pogotowia ratunkowego na konsultację z lekarzem, a niekiedy nawet podjęcia czynności chirurgicznych w celu zszycia rany. W dawnych czasach był inny sposób postępowania z różnymi skaleczeniami czy zranieniami. Bardzo często zdarzało się, że ludzie nawet nie zgłaszali się z takimi urazami do specjalistów, a jeśli już udawali się do szpitala to najczęściej albo tej rany nie szyto albo zszywano ją tak, że powstawała blizna. Obecnie używa się plastry do zamykania ran. Dzięki łatwemu i bezpiecznemu użyciu stosuje się je samodzielnie w domach, jak i również w przychodniach, poradniach, szpitalach lub innych placówkach opiekuńczo – wychowawczych. Aktualnie jest to najbardziej popularna i rozpowszechniona metoda na szybkie zaopatrzenie rany. Dlatego też, należało by w tym miejscu odpowiedzieć na nasuwające się kilka pytań. Paski do zamykania ran (szwy zewnętrzne)Co to są plastry zamykające rany (szwy zewnętrzne)? Kiedy się je stosuje? Jak długo należy nosić w miejscu skaleczenia? Otóż plastry do zewnętrznego zamykania ran są to różnego rodzaju samoprzylepne cienkie paski, zwane inaczej „szwami zewnętrznymi”. Są one wykonane ze wzmocnionej nylonowej włókniny, w związku z czym cechują się wytrzymałością i odpornością na działanie różnych czynników zewnętrznych tj. wodę, pot, zabrudzenia. Dodatkowo struktura wewnętrzna paska została wyposażona w klej akrylowy, który umożliwia przede wszystkim dobrą przyczepność do skóry człowieka, bezbolesne usunięcie, właściwy przepływ powietrza, a także wymianę gazową pomiędzy plastrem a skórą. Mogą je stosować również osoby o wrażliwej skórze. Dzięki swojej sterylności, zabezpieczają ranę przed zakażeniem i infekcją. Ponadto występują w różnych rozmiarach, dzięki czemu można z łatwością dobrać ich do wielkości rany, z kolei dostępność w kolorze cielistym pozwala na dopasowaniu do kolorytu skóry rannego. Dodatkowo, powodują lepszy komfort noszenia oraz co jest ważne z pkt. widzenia pacjenta obniżają koszty leczenia, gdyż są one dużo tańsze od nici chirurgicznych. Ciekawostką jest fakt, iż przepuszczają promienie RTG, związku z czym przed badaniem nie ma konieczności ich usuwania. Jednakże najważniejszą zaletą pasków jest elastyczność, dzięki której bez problemu dopasowują się do kształtu ciała, ich możliwość połączenia ze szwami chirurgicznymi lub mechanicznymi, a także fakt, iż nie pozostawiają dodatkowych blizn. Plastry do zamykania ran posiadają wskazania, co do tego kiedy i jak można ich bezpiecznie używać. Przede wszystkim są one zalecane do: samodzielnego zamykania niewielkich, drobnych skaleczeń oraz ran ciętych, nie wymagających interwencji chirurgicznej w szpitalu, zaopatrywania ran pooperacyjnych, w celu szybszego gojenia się i zrośnięcia nacięcia, złagodzenia napięcia brzegów rany, w wyniku czego rana w łatwiejszy sposób zamyka się, zrównoważenia nowo-powstałych blizn, aby były mniej widoczne na ciele rannego, zabezpieczenia przed rozwojem i przedostaniem się infekcji lub drobnoustrojów do miejsca obrażeń. Bardzo ważną kwestią jest również odpowiednie przygotowanie się do zastosowania pasków oraz przestrzeganie szczególnych środków ostrożności, by nie doprowadzić do uszkodzenia skóry pacjenta lub zakażenia miejsca rany. Trzeba pamiętać o kilku podstawowych stosowania pasków zamykających rany (zamiast szwów): 1. Zahamowanie krwawienia, oczyszczenie, osuszenie i odtłuszczenie skóry w odległości co najmniej 5 cm od brzegów rany zanim naklei się paski. 2. Otworzenie opakowania tak samo jak w przypadku stosowania zwykłych plastrów, czyli odciągnięcie wolnych brzegów, następnie wzdłuż przedziurkowanego brzegu zgięcie brzegów wewnętrznych opakowania i odczepienie krawędzi. Zaleca się wyciąganie pasków przy nachyleniu 45% do opakowania. 3. Nie stosowanie „zewnętrznych szwów” na naciągniętej skórze, ani w momencie kiedy są one naprężone. 4. Zastosowanie pęsety lub wykorzystanie palców, w celu przybliżenia do siebie oba brzegów rany. 5. Przyklejenie w pierwszej kolejności paska na środku rany, następnie po prawej i lewej stronie w odległości ok. 3 mm. Taki zabieg zmniejsza napięcie pasków oraz ułatwia drenaż. 6. Usunięcie plastrów i wymienienie na nowe, w sytuacji kiedy brzegi rany zaczynają zachodzić na siebie. 7. W razie potrzeby zastosowanie dodatkowych pasków w sposób równoległy do brzegów rany. Należy w tym miejscu podkreślić, że paski zamykające ranę w ostatnich czasach stały się bardzo popularne. Są one polecane nie tylko przez większość ludzi, którzy są zadowoleni z efektów ich stosowania, ale także przez szerokie grono lekarzy i pozostały personel medyczny. Zyskują one coraz więcej pozytywnych opinii i komentarzy zarówno w życiu realnym jak i w Internecie. Nasz sklep internetowy posiada paski do zamykania ran RUDASTRIP, a konkretnie: plastry do zamykania ran Rudastrip 6 x 38 (mm) – pakowane po 6 szt. (w jedym listku) plastry do zamykania ran Rudastrip 3 x 75 (mm) – pakowane po 5 szt. (w jedym listku) plastry do zamykania ran Rudastrip 6 x 100 (mm) – pakowane po 10 szt. (w jedym listku) plastry do zamykania ran Rudastrip 6 x 75 (mm) – pakowane po 3 szt. (w jedym listku) plastry do zamykania ran Rudastrip 13 x 100 (mm) – pakowane po 6 szt. (w jedym listku) plastry do zamykania ran Rudastrip 25 x 100 (mm) – pakowane po 4 szt. (w jedym listku) Dziękujemy za przeczytanie niniejszego wpisu, gorąco zachęcamy do kontaktu oraz odwiedzenia naszego sklepu medycznego. W zależności między innymi od rodzaju i wielkości rany jej gojenie może trwać kilka bądź kilkanaście dni. W bardziej skomplikowanych przypadkach jest to parę tygodni. Jeżeli jednak proces ten wydłuża się do dwóch miesięcy, mamy do czynienia z niegojącą się raną przewlekłą. Co może być tego przyczyną? Dlaczego czasami rany się nie goją?W normalnych warunkach proces gojenia rozpoczyna się już w momencie zranienia. Zaczyna się od fazy zapalnej i samoczyszczenia rany, potem następują fazy naprawczo-wytwórcze i uzupełnianie ubytków. Jeśli na którymś etapie te naturalne procesy są zaburzone, rana goi się wolniej lub nieprawidłowo. Przyczyny trudno gojących się ran mogą być zewnętrzne (miejscowe) lub wewnętrzne (ogólnoustrojowe). Te pierwsze wynikają zazwyczaj z zanieczyszczenia rany i/lub niewłaściwego jej zaopatrzenia. Drugie to efekt przewlekłej choroby, a także ogólnej złej kondycji organizmu. Niegojące się rany mogą być skutkiem... niedożywienia Choć wielu osobom wydaje się to nieprawdopodobne, zła dieta może prowadzić do tego, że rany nie goją się tak jak powinny lub wcale. Im lepiej jest odżywiony organizm, tym lepsza jest również kondycja skóry, a to sprawia, że łatwiej się ona regeneruje. Poza ogólnym niedożywieniem, problemem mogą być źle zbilansowane posiłki i za mało białka w codziennym menu. W przypadku trudno gojących się ran przewlekłych białko jest absolutną podstawą wyżywienia, bo stanowi ono budulec tkanek. Należy go w takiej sytuacji spożywać więcej niż standardowo, wzbogacając jednocześnie dietę o dodatkowe witaminy i minerały oraz pamiętając o regularnym nawadnianiu organizmu. Trudno gojące się rany to efekt niedokrwienia i niedotlenienia Niedokrwienie, a co za tym idzie także niedotlenienie tkanek, utrudnia, spowalnia lub wręcz uniemożliwia proces gojenia się rany. Dzieje się tak między innymi w przypadku niektórych chorób przewlekłych zaburzających prawidłowe działanie układu krążenia (cukrzyca, niewydolność tętnicza, niewydolność żylna i inne). Krew nie dopływa do rany (lub dopływa jej tam zbyt mało), nie docierają do niej składniki odżywcze (budulec), procesy wytwórcze nie mogą dojść do skutku albo przebiegają nieprawidłowo. Z powodu zbyt małej ilości tlenu może dochodzić ponadto do martwicy tkanek, a to prosta droga do zakażenia i dalszych powikłań. Rany przewlekłe wynikają także z braku odporności organizmu Zaburzenia odporności mają bardzo poważny wpływ na gojenie się ran, ponieważ to układ odpornościowy organizmu odgrywa jedną z najważniejszych ról w początkowych fazach gojenia. Jeśli nie zadziała prawidłowo, dochodzi do ran powikłanych – organizm nie broni się, tak jak powinien. Dzieje się tak przede wszystkim w przypadku tych schorzeń, które osłabiają (lub wręcz wyłączają) odporność (na przykład choroby nowotworowe czy AIDS) oraz – paradoksalnie – także podczas niektórych terapii (jak przy różnych metodach leczenia raka). Rany nie goją się również powodu ich zakażenia Każde przerwanie ciągłości skóry jest potencjalnie zagrożone zanieczyszczeniem i zakażeniem. Do rany mogą przedostać się drobnoustroje chorobotwórcze (bakterie, wirusy, grzyby) i powikłać naturalny proces gojenia, co objawia się miejscowym uciepleniem skóry, rumieniem wokół rany, pulsowaniem w jej wnętrzu, bólem, czasami także ropnym wysiękiem. Gdy do symptomów dołącza gorączka – prawdopodobnie rozwija się groźne zakażenie ogólnoustrojowe wymagające natychmiastowej interwencji lekarza. Najczęściej zakażeniu ulegają rany szarpane – po ugryzieniach, zanieczyszczone ziemią, śliną zwierzęcia, martwiczymi tkankami. To zawsze bardzo trudno gojące się rany. Nieprawidłowe zaopatrzenie rany bywa powodem powolnego gojenia I wreszcie kwestia ostatnia, choć wcale nie najmniej ważna, czyli prawidłowe zajęcie się raną i wspomaganie naturalnego procesu gojenia. Przy braku jej zaopatrzenia lub nieprawidłowym zaopatrzeniu rany można nie tylko nie pomóc, ale i zaszkodzić. Rana pozostawiona sama sobie – bez dezynfekcji i opatrunku – może zagoić się bez powikłań, ale równie dobrze może stać się powikłaną raną przewlekłą. Nie warto ryzykować, choć oczywiście istnieją także opatrunki na trudno gojące się rany! Zawsze jednak lepiej zapobiegać niż leczyć. Nie zapominajmy zatem o podstawowych czynnościach: jak najszybszym oczyszczeniu i zdezynfekowaniu rany, zabezpieczeniu jej sterylnym opatrunkiem, zastosowaniu opatrunku specjalistycznego – zależnie od rodzaju rany i utrzymywaniu odpowiedniego poziomu higieny. Fot: mbogacz / Plastry ze srebrem stosowane są na trudno gojące się rany, w tym przede wszystkim na owrzodzenia. Działają bakteriobójczo i bakteriostatycznie, wspomagają więc skutecznie zabliźnianie się zranień. Plastry są podstawowym elementem wyposażenia każdej apteczki. Obecnie na rynku można znaleźć zarówno opatrunki klasyczne, alginianowe, hydrokoloidowe, hydrożelowe, jak również ze srebrem. Bez względu na to, jaki plaster jest stosowany, głównym jego celem jest ochrona rany przed zanieczyszczeniami i zakażeniami, które mogą przyczyniać się do powstania powikłań. Czym jest opatrunek ze srebrem? Zawarte w opatrunkach sole srebra wykazują bardzo silne działanie przeciwbakteryjne wobec większości chorobotwórczych drobnoustrojów. Już niewielka ilość tego pierwiastka dodana do plastrów sprawia, że sprawdzają się one doskonale nawet na trudno gojące się rany. Antybakteryjne opatrunki wykazują przede wszystkim działanie bakteriostatyczne, czyli hamujące rozwój patogenów, a także bakteriobójcze, czyli niszczące drobnoustroje. Już w antyku znane były te właściwości srebra, o czym świadczy fakt, iż starożytni dodawali ten metal do wody, by ją oczyścić, a wręcz wyjałowić. Z czasem stało się popularnie stosowanie tego pierwiastka w leczeniu ran – uwalniane jony srebra wyłapują obecne w skaleczeniach bakterie. Związki srebra można nabyć w formie plastrów lub w sprayu. Jak opatrywać rany? Dowiesz się tego z filmu: Zobacz film: Jak zabezpieczyć ranę? Źródło: Dzień Dobry TVN Jakie są korzyści ze stosowania opatrunków ze srebrem? Najważniejszymi korzyściami wynikającymi ze stosowania opatrunków ze srebrem jest ich działanie bakteriobójcze czy bakteriostatyczne. Plastry te wpływają przede wszystkim na przyspieszenie procesu gojenia się ran, a także zapewniają optymalne środowisko dla regeneracji tkanek. Ich stosowanie może zapobiec rozwojowi poważnych powikłań, które niejednokrotnie zmuszają do chirurgicznego opracowania rany, a nawet amputacji (w przypadku poważnych zakażeń i martwicy tkanek). Opatrunki ze srebrem najczęściej stosuje się na odleżyny, a także w przypadku leczenia ran związanych ze stopą cukrzycową. Zobacz także: Opatrunek okluzyjny: z czego się składa i jak go wykonać? Kiedy stosować opatrunki ze srebrem? Właściwie nie ma przeciwwskazań do stosowania opatrunków ze srebrem, choć oczywiście zdarza się, że u niektórych osób rozwija się reakcja alergiczna na ten metal. Ponadto pacjenci, którzy mają być poddani badaniu rezonansem magnetycznym, muszą pamiętać, by ten plaster usunąć. O założeniu opatrunków z tym pierwiastkiem powinny pomyśleć przede wszystkim osoby chorujące np. na cukrzycę. W ich przypadku, szczególnie na stopach, istnieje ogromna predyspozycja do tworzenia się trudno gojących się ran. Określa się to mianem stopy cukrzycowej, która jest powikłaniem uszkodzenia drobnych naczyń krwionośnych i neuropatii. Chory nie wie często nawet, że tworzy mu się rana, gdyż ma zaburzone czucie w dystalnych częściach kończyn. Niejednokrotnie jest również otyły, co powoduje, że nie jest w stanie dokładnie obejrzeć swoich stóp i uchwycić niepokojące zmiany. Problemy w ukrwieniu przekładają się w tym przypadku na znaczne upośledzenie gojenia się ran i zwiększoną tendencję do zakażeń. Bardzo często u takich pacjentów ciężko zabliźniające się obrażenia wymagają opracowań chirurgicznych, a nawet amputacji palca czy całej stopy. Po takim zabiegu zaleca się chorym stosowanie opatrunków ze srebrem, które przyspieszą cały proces leczenia. Zobacz także: Apteczka samochodowa – czy jest obowiązkowym wyposażeniem auta? Inną grupą osób, która powinna sięgnąć po te plastry, są pacjenci przewlekle chorzy, leżący, u których istnieje tendencja do tworzenia się odleżyn powstających w miejscach narażonych na stały ucisk. Jakie są zasady udzielania pierwszej pomocy? Odpowiedź znajdziesz w filmie: Zobacz film: Zasady udzielania pierwszej pomocy. Źródło: 36,6 Czy opatrunki ze srebrem są refundowane? Ceny opatrunków ze srebrem są bardzo różne. Wszystko zależy przede wszystkim od wielkości plastra czy ich innych, dodatkowych właściwości. Średni koszt to od 20 do ok. 150 zł za sztukę. Część opatrunków dostępnych na rynku jest jednak refundowana. W praktyce oznacza to, że chory pokrywa jedynie 30 procent należnej sumy. Sytuacja ta dotyczy jednak głównie pacjentów cierpiących na przewlekłe owrzodzenia. Zobacz także: Jak prawidłowo wykonać czepiec Hipokratesa? Bibliografia: 1. Samodzielny Publiczny Szpital Wojewódzki im. Papieża Jana Pawła II w Zamościu, Informator dla pacjentów z odleżynami i ich rodzin, dostęp na stronie internetowej: Oparzenia, owrzodzenia czy odleżyny to te najtrudniej i najwolniej gojące się rany. Naukowcy wciąż pracują nad idealnym opatrunkiem. Najnowsze publikacje naukowe prezentują doskonałe rozwiązanie w postaci liofilizowanego plastra, w skład którego wchodzą karboksymetylceluloza oraz substancje przeciwbakteryjne. Czym charakteryzuje się taki opatrunek i jaka jest jego zasada działania? Idealny opatrunek powinien: utrzymywać odpowiednią wilgotność i odczyn rany, tak aby odbudowa naskórka była możliwa, minimalizować ryzyko zniszczenia świeżo zregenerowanych komórek podczas usuwania lub jego zmiany, pozwalać na właściwą wymianę gazów. Tradycyjne opatrunki, do których zaliczamy gazę lub bawełnę nakładane na otwartą ranę mogą powodować jej stan zapalny i opóźniać procesy gojenia. Nowoczesne opatrunki takie jak filmy, hydrożele, opatrunki pianowe zapewniają odpowiednią wilgotność rany, co znacząco redukuje ból oraz infekcje. Często stosowane są one w połączeniu z pół-stałymi postaciami preparatów jak kremy, pasty, żele. Jednocześnie jednak trudno jest zaaplikować odpowiednią ilość środka leczniczego do rany. Opatrunki tworzące cienki film mogą akumulować wysięk, co sprzyja rozwojowi infekcji. Poważne zakażenia natomiast zazwyczaj kończą się hospitalizacją trwającą nawet kilka dni. Dlatego też wprowadzenie substancji przeciwbakteryjnych do plastrów jest konieczne, nie tylko aby wspomagać gojenie, ale także aby zapobiec infekcji bakteryjnej. Komercyjnie dostępne plastry często zawierają azotan srebra o właściwościach przeciwbakteryjnych. Niektóre plastry pozwalają też na wymianę gazów, co jest niezwykle istotne. Woda z wysięku może swobodnie odparować, a płyny wysiękowe nie zbierają się pod opatrunkiem. Aczkolwiek nadmierne odparowanie wody może powodować odwodnienie w miejscu uszkodzenia skóry i przyklejenie opatrunku. Dlatego też naukowcy obmyślili liofilizowane plastry, które rozwiązują powyższe problemy. Najnowsza publikacja naukowców z Uniwersytetu w Kuala Lumpur (Malezja) analizuje właściwości liofilizowanych plastrów zbudowanych na bazie karboksymetylcelulozy naładowanych dodatkowo koktajlem antybakteryjnych substancji. Karboksymetylceluloza jest półsyntetycznym polimerem powszechnie używanym w hydrożelowych opatrunkach, dodatkowo o dużej pojemności lekowej. Naukowcy wykazali, ze uwodniona karboksymetylceluloza jest efektywna w unieruchamianiu dużej populacji patogennych bakterii takich jak Pseudomonas aeruginosa i Staphyloccocus. Dodatkowo w strukturę polimeru wbudowano kilka środków o działaniu przeciwbakteryjnym: neomycynę — antybiotyk z grupy aminogliokzydów stosowany w leczeniu infekcji skórnych, błon śluzowych, oparzeń; azotan srebra, który w niskich stężeniach działa bakteriobójczo nie będąc jednocześnie toksycznym dla zdrowych komórek; sulfacetamid o działaniu bakteriostatycznym zarówno na bakterie gram-dodatnie i gram-ujemne. Wymienione substancje mają szerokie spektrum działania i są powszechnie stosowane w leczeniu rozległych, zakażonych ran. Dodatkowo rozpuszczają się w wodzie i z łatwością mogą się wkomponować w wodne polimery. Opracowane przez zespół badaczy plastry są wykonane z liofilizowanego proszku zawierającego dodatkowo wymienione powyżej substancje przeciwbakteryjne. Po zaaplikowaniu plastry te przechodzą w formę żelu. Ich porowatość pozwala na wymianę gazów oraz utrzymuje odpowiednią wilgotność, tak aby zapobiegać dehydratacji komórek. Ponadto zapewniają i utrzymują stałe uwalnianie leku w miejscu aplikacji. Wyniki badań pokazały, że tak opracowane plastry ułatwiają syntezę kolagenu przyspieszając w ten sposób gojenie się rany. Te unikalne plastry mogą być odpowiedzią na ropiejące i zakażone rany takie jak: oparzenia trzeciego stopnia, stopa cukrzycowa, zapalenia i owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej. Źródła Shiow-Fern Ng, Nafisah Jumaat, Carboxymethyl cellulose wafers containing antimicrobials: A modern drug delivery system for wound infections. European Journal of Pharmaceutical Sciences 51 (2014), 173–179 Bosteng J. et all. In vitro drug release studies of polymeric freeze-dried wafers and solvent-cast films using paracetamol as a model soluble drug. Int. J. Pharm., 378 (2009), 66–72 Bialik-Wąs K., Pielichowski K., Polimerowe opatrunki hydrożelowe dla zastosowań biomedycznych. Czasopismo Techniczne Politechniki Krakowskiej 10 (2011) POZOSTAŁE INFORMACJE

plastry na niegojące się rany